Μετά την καταστροφή της Σμύρνης χιλιάδες πρόσφυγες κατακλύζουν το λιμάνι του Πειραιά, ενώ το στρατιωτικό κίνημα που αναλαμβάνει επίσημα την άσκηση της εξουσίας απαιτεί την απομάκρυνση του βασιλιά. Η στρατοκρατούμενη διοίκηση πρέπει να φροντίσει για τη σίτιση και τη στέγαση των χαροκαμένων προσφύγων οι οποίοι, πέρα από τις ταλαιπωρίες τους, έχουν να υπομείνουν και τη σχεδόν εχθρική, σε πολλές περιπτώσεις, αντιμετώπιση από τους γηγενείς Έλληνες. Έχουν την ελπίδα ότι σύντομα θα επιστρέψουν στους τόπους καταγωγής τους, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

«Πότε ελευθερώθηκε η Ελλάδα;» «Ευκολάκι! Το 1821!» «Όλοι αυτό θα απαντούσαμε, έχεις δίκιο. Αλλά δεν είναι αυτή όλη η αλήθεια. Στην πραγματικότητα, τότε ελευθερώθηκε ένα μικρό μέρος της σημερινής Ελλάδας». «Εγώ είμαι από τα Γιάννενα. Πότε ελευθερωθήκαμε εμείς δηλαδή;» «Α, αυτό θα το διαβάσεις σ’ αυτό το βιβλίο. Σημασία έχει ποιος και πώς σκέφτηκε να ελευθερώσει και τα Γιάννενα!» «Τι λες; Εμείς δηλαδή δεν έπρεπε να ελευθερωθούμε;» «Κι εσείς, οι πρόγονοί σου δηλαδή, και πολλοί άλλοι Έλληνες που ζούσαν ακόμη στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά το ως πού θα έφταναν τα σύνορα του ελεύθερου κράτους δεν ήταν καθόλου αυτονόητο». «Ας έφταναν ως εκεί που είχαν αποικίες οι αρχαίοι Έλληνες! Όχι, όχι… Ως την Κωνσταντινούπολη που ήταν η πρωτεύουσα του Βυζαντίου… Ή μήπως… Ε, δεν ξέρω». «Αν το συζητήσουμε, θα βρούμε πολλούς τρόπους να απαντήσουμε. Το όνειρο της απελευθέρωσης των αλύτρωτων Ελλήνων ονομάστηκε Μεγάλη Ιδέα. Εδώ λοιπόν θα διαβάσεις τις περιπέτειες αυτής της ιδέας… Είναι λίγο σαν ποδοσφαιρικός αγώνας. Στο πρώτο ημίχρονο μετρήσαμε νίκες. Στο δεύτερο ήττες. Αλλά το αποτέλεσμα είναι η μεγάλη νίκη του ελεύθερου και σύγχρονου κράτους όπου ζούμε σήμερα».

Εκατό σχεδόν χρόνια πέρασαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το 1922 είναι η χρονιά που γράφτηκε μια αιματοκυλισμένη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας. Η Μικρά Ασία με τις πολυάνθρωπες ελληνικές αποικίες και τη Σμύρνη, το σταυροδρόμι των πολιτισμών όπου ο ελληνισμός δέσποζε, είχε οριστικά χαθεί. Μαζί της καταστράφηκε και ένας ακμαίος πολιτισμός. Το αφήγημα της Μαριάννας Κουμαριανού επαναφέρει μνήμες μιας ζωής που έσφυζε στα Μικρασιατικά παράλια. Τσεσμέ, Έφεσος, Αϊβαλί, Κορδελιό, το κοσμοπολίτικο Αϊδίνι και φυσικά το «Παρίσι του Λεβάντε», η Σμύρνη, με την Μπέλλα Βίστα, την Πούντα, τον Φραγκομαχαλά και όλες τις κοινότητες των εθνών, τις αμέτρητες συντεχνίες, τα ιδρύματα, τα σχολεία, τα τυπογραφεία, τους εμπορικούς οίκους και όλο το ανθρωπομελίσσι που συμβίωνε στην Ιωνία. Η αναπόληση έχει την προσωπική, μυθοπλαστική ματιά της συγγραφέως και γίνεται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού σαν μια υπόμνηση για να μη σβήσει ο χρόνος ό,τι υπήρξε και ένα ερέθισμα να συλλογιστούμε τα ανθρώπινα δεινά. Αυτό ίσως θα ήθελε και η Δίδω, το κορίτσι που έφυγε από το Αϊδίνι και εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη έως την καταστροφή της. Η Δίδω Σωτηρίου (1909-2004) έζησε μέσα στη θύελλα κι αργότερα έγραψε για όσα βίωσε, για το πόσο «θηρίο είν’ ο άνθρωπος», για τους Νεκρούς και για τα Ματωμένα Χώματα, με «μοναδική έγνοια να συμβάλλω στην ανάπλαση ενός κόσμου που χάθηκε για πάντα, να μην ξεχνούν οι παλιοί, να βγάλουν σωστή κρίση οι νέοι».

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ. 

«Η καλύτερη πολιτική είναι η τιμιότητα». Γεννημένος το 1864, όταν η Κρήτη ήταν ακόμη κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Ελευθέριος ήταν ο αγαπημένος γιος του Κυριάκου και της Στυλιανής Βενιζέλου. Όμως αυτό το βιβλίο δεν μιλά μόνο για την εξαιρετική μοίρα του νεαρού Κρητικού που, μεγαλώνοντας, έγινε πρωταγωνιστής στα πιο κρίσιμα πολιτικά γεγονότα της εποχής του. Δείχνει ταυτόχρονα με ποιο τρόπο ο χαϊδεμένος Λευτεράκης, ο μαχητικός δικηγόρος, δημοσιογράφος και πολιτικός Ελευθέριος, έγινε στην πορεία ο ηγέτης Ελευθέριος Βενιζέλος, μια σπουδαία μορφή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Η πολιτική ιδιοφυΐα, η διπλωματική ικανότητα, η εργατικότητα, η τόλμη και η αισιοδοξία καθοδήγησαν τα βήματά του. Ονειρεύτηκε μια Ελλάδα μεγαλύτερη, άξια, πιο δυνατή, και έκανε το όραμά του πραγματικότητα. Αυτή η εικονογραφημένη βιογραφία -η πρώτη γραμμένη ειδικά για παιδιά και νέους- ζωντανεύει στιγμιότυπα από τη συναρπαστική ζωή του και αφηγείται με απλό τρόπο τα ιστορικά γεγονότα που δημιούργησαν τον μύθο του. Η εικονογράφηση, παίρνοντας έμπνευση από φωτογραφίες, έγγραφα και εφημερίδες εποχής, μας μεταφέρει δυναμικά στον κόσμο όπου εκείνος έζησε και έδρασε.

ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ δίνει στη γυναίκα και στην κόρη του ένα τελευταίο φιλί. Επιβιβάζεται σε ένα ατμόπλοιο και διασχίζει τον ωκεανό. ΤΟ ΠΙΟ ΟΔΥΝΗΡΟ αλλά και πιο σημαντικό ταξίδι της ζωής του ξεκινά – αφήνει την πατρίδα του για να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά του. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ που παρακινεί τόσους ανθρώπους να τ’ αφήσουν όλα πίσω τους και να ταξιδέψουν ολομόναχοι σε μια μυστηριώδη χώρα, σ’ ένα μέρος χωρίς οικογένεια και φίλους, όπου τίποτα δεν έχει όνομα και το μέλλον είναι άδηλο; ΑΥΤΗ Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ νουβέλα χωρίς λόγια περιγράφει μια πανανθρώπινη ιστορία: είναι η ιστορία κάθε μετανάστη, κάθε πρόσφυγα και κάθε εξόριστου· κι ένας φόρος τιμής σε όσους τόλμησαν να κάνουν αυτό το ταξίδι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν από το δάγκωμα μιας μαϊμούς» γράφει ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, αναφερόμενος στο απίστευτο συμβάν που διαδραματίστηκε στο βασιλικό κτήμα του Τατοΐου, τον Οκτώβριο του 1920, και το οποίο προκάλεσε τον θάνατο του νεαρού βασιλιά Αλέξανδρου Α’. Τη ζωή και τις διακυμάνσεις της τύχης αυτής της μαϊμούς παρακολουθούμε σε αυτό το πρωτότυπο αντιπολεμικό μυθιστόρημα, που συνδυάζει αυθεντικά ντοκουμέντα της εποχής, ιστορικά γεγονότα, χιούμορ και στιβαρή μυθοπλασία. Στόχος του, να καταδείξει τον μηχανισμό που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή και την εκδίωξη των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, αλλά και τον ρόλο του τυχαίου σε μια σειρά από γεγονότα που μπορεί και να καθόρισαν την κατάληξη αυτής της ιστορίας, μπορεί και όχι.

Η σπηλιά της γοργόνας σ’ ένα νησί του Αιγαίου και στο βάθος της μια εκκλησία, φτιαγμένη με θαλασσινά όστρακα… Μια μεγάλη αγάπη κι ένας μυστικός γάμος στην εκκλησία της σπηλιάς… Η γερόντισσα γιαγιά διηγείται στην εγγονή της την αληθινή ιστορία της οικογένειας, όταν οι Έλληνες διώχθηκαν από τη Σμύρνη, το 1922. Τα κατοπινά χρόνια στο νησί, οι αγώνες για επιβίωση, οι περιπέτειες και τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή των ηρώων, του νησιού, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας…

Ένα παραμύθι για τη δύναμη της φιλίας που είναι πιο δυνατή ακόμη κι από τον πόλεμο. Μια Ελληνίδα και μια Τουρκάλα, οι επτάχρονες φίλες Ευγενία και Φάτμα ζουν σ’ ένα μικρό χωριό στα περίχωρα της Σμύρνης. Το 1922 ο πόλεμος και η καταστροφή της κοινής τους πατρίδας θα τις χωρίσει για πάντα. Το μόνο που τους ενώνει είναι μια μυστική…Υπόσχεση.

Κωνσταντινούπολη, 1931. Με ανοιχτή πάντα την πληγή της Μικρασιατικής Καταστροφής, έναν χρόνο μετά την υπογραφή του Ελληνοτουρκικού Συμφώνου Φιλίας, συντελείται ένα θαύμα ειρήνης. Είναι μια μικρή στιγμή στην Ιστορία, με πρωταγωνιστές τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Αμερικανό Τόμας Γουάιτμορ, λάτρη της βυζαντινής τέχνης. Αληθινός πρωταγωνιστής, όμως, είναι ο ναός της Αγια-Σοφιάς, της Αγίας Σοφίας του θεού, της Αγίας Σοφίας όλων των θεών απανταχού της Γης.