Ένα παιδί σε έναν κόσμο που δεν είναι πια όπως τον ήξερε. Πόσο διαφορετικά θα μετρούσε ο χρόνος «αν τα πράγματα ήταν κανονικά»; Ένα βιβλίο για τις μικρές χαρές της καθημερινότητας και την αξία της στιγμής, την τόσο εύθραυστη και τόσο πολύτιμη.

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

Γεια σου, λοιπόν! Καλωσόρισες σ’ αυτόν τον πλανήτη. Τον ονομάζουμε Γη. Το Βρισκόμαστε εδώ είναι το πιο πρόσφατο και πολύ τρυφερό βιβλίο του Oliver Jeffers και είμαστε πολύ χαρούμενοι που το ανακάλυψες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΚΟΤΕΣ

Σήμερα το πρωί, καταστροφή: μία κότα λείπει!
Συναγερμός στο κοτέτσι.
Πρέπει να κάνουν τα πάντα για να την ξαναβρούν, αλλά πώς θα οργανωθούν;
«Όταν το βιβλίο είναι αποτέλεσμα τόσο εμπνευσμένης εικαστικά και θεματολογικά δουλειάς, όπως στην περίπτωση του εικονογραφημένου βιβλίου «Για να ενωθούμε, θ’ανακατευτούμε» Μια ιστορία για κότες» του Λωράν Καρντόν, η επιλογή είναι εγγυημένα επιτυχημένη. Ένα αψεγάδιαστο, σχεδιαστικά και στην επιμέλεια των χρωματισμών, βιβλίο με μηνύματα για τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί ο ατομικισμός, για τη δημιουργική διαδικασία της λήψης αποφάσεων μέσα από το συνέρχεσθαι και το συνεταιρίζεσθαι, για τη σημασία της ελεύθερης άσκησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και για την αξία της συλλογικής δράσης». (Ελένη Κορόβηλα, bookpress.gr, 13/05/2021)

Με το κατακίτρινο ποδήλατό του ο δάσκαλος Μπεσάρ κουβαλούσε σε τόπους μακρινούς μια αγκαλιά βιβλία. Κι ενώ δίπλα του χόρευαν οι βόμβες, κάθε φορά που ένα βιβλίο έφτανε στα χέρια των παιδιών, μια μικρή αχτίδα χαμογελούσε στον ουρανό. Μια αφήγηση βασισμένη στην αληθινή ιστορία του δασκάλου που μετέτρεψε το ποδήλατό του σε βιβλιοθήκη και αναζητούσε το δίκαιο μέσα από την παιδεία.

Ένας ποντικός αποφάσισε πως είναι το τέλειο σπίτι για να μείνει. Το ίδιο κι άλλα ζώα του δάσους. Το ίδιο και ένας μεγάλος αρκούδος. Όμως χωράνε στ’ αλήθεια όλοι στο ξύλινο σπίτι;

«Βρέθηκα κάτω από τρενάκια και μολυβένια στρατιωτάκια και κούκλες και πατίνια. […] Κι έμεινα κι εγώ εκεί, με τα κουζινικά και τα παιχνίδια τα κουρδιστά, για να φυλάω τα μυστικά. Ναι, εμείς ήμασταν οι φύλακες, εμείς φυλάξαμε τα μυστικά». Η Ζάζα, ο Όττο, η Κολέτ, το Βουμβούμ… Τα παιχνίδια των παιδιών -η κλωστή που τα συνέδεε με την παλιά τους ζωή- διηγούνται την ιστορία τους. Ένα βιβλίο για την ελπίδα και τη μνήμη, για το «Ποτέ ξανά». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Στη μια σελίδα ειρήνη, στην άλλη πόλεμος, δύο παιδιά αντικριστά, δύο ζωές με λόγια κοινά, δύο δρόμοι παράλληλοι που θα τα οδηγήσουν κοντά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Κι αν ξαφνικά ξεσπάσει βροχή και καταιγίδα, τυφώνας, άγριο κύμα φοβερό, κι όλα τα πάρει, μην απελπίζεσαι. Κάτι ακριβό μένει και το κρατάς καλά. Ποτέ δε φεύγει, μένει μαζί σου, σου κάνει συντροφιά. Κι αν θέλεις με κάποιον να το μοιραστείς, όχι δε θα σου πει. Θα πάει, θα γυρίσει και… μ’ αυτά που θα σου φέρει εσύ θα ξαφνιαστείς. Μια ιστορία για την παιδική ηλικία, τόπο θαλπωρής και ονείρου. Τόπο που όλοι κουβαλούμε, γνώριμο τόπο, που μας καλεί να σταθούμε σε μιαν άκρη του και να ατενίσουμε τον κόσμο. Να τον χαλάσουμε και να τον ξαναφτιάξουμε. Κι απ’ την αρχή να ξεκινήσουμε. Να παίξουμε ξανά.