Ο Πέδρο είναι λίγο πιο μικρός ή λίγο πιο μεγάλος από σένα. Ο ζωγράφος του ήταν Ισπανός, όπως άλλωστε κι εκείνος. Ζει σε έναν πίνακα εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Του αρέσει πολύ όταν επισκέπτεσαι την αίθουσά του. Του αρέσει να σου μιλά με τα μάτια όταν τον κοιτάς. Για κάποιον περίεργο λόγο, όμως, το μουσείο θα μείνει κλειστό για πολύ καιρό. Κι οι πίνακες θα μείνουν μόνοι. Ο Πέδρο αναρωτιέται. Οι γείτονές του επίσης: Σεισμός; Πόλεμος; Επιδημία; Κάτι άλλο; Θέλοντας να μάθει τι πραγματικά συμβαίνει, ο Πέδρο θα αφήσει πίσω το κάδρο του. Μαζί με τη λίγο άτακτη χήνα του, θα επισκεφτεί κι άλλες αίθουσες του μουσείου. Θα συναντήσει τον κυβισμό, τον ιμπρεσιονισμό, τον σουρεαλισμό… Θα ρωτήσει ξανά και ξανά τι έχει συμβεί. Ο κάθε πίνακας, όμως, δίνει τη δική του εξήγηση. Μέχρι που συναντά τον Σεβάχ. Έναν καινούριο φίλο, που θα τον ανεβάσει στη βάρκα του για να του διηγηθεί ιστορίες γεμάτες ήλιο. Θα τον ταξιδέψει στη χώρα της φιλίας, της αλήθειας και της Τέχνης. Γιατί η Τέχνη, όπως σίγουρα ξέρεις, δε δίνει μόνο ζωή – είναι και η ίδια ολοζώντανη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οι επτά ημέρες της εβδομάδας καταγράφονται στο ημερολόγιο ενός παιδιού που μεγαλώνει σε μια συνοικία του Παρισιού την εποχή που ανθεί το κίνημα του Ιμπρεσιονισμού. Μέσα στις σελίδες του ημερολογίου, γραμμένες το 1872 – χρονολογία συμβολική, αφού ο Κλοντ Μονέ εκθέτει τον πρώτο του ιμπρεσιονιστικό πίνακα με τίτλο «Εντύπωση: Ήλιος που Ανατέλει» -, παρακολουθούμε την καθημερινή ζωή μιας οικογένειας. Το πινέλο των ζωγράφων παγιδεύει στον καμβά τις οικογενειακές στιγμές, αποτυπώνοντας όχι τόσο τα γεγονότα αυτά καθεαυτά, αλλά κυρίως την εντύπωση, την αίσθηση μιας φευγαλέας στιγμής

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

Μια μονογραφία για παιδιά με θέμα τη ζωγραφική του Γιάννη Μόραλη, τις βασικές αρχές των σχημάτων (με αφορμή τα έργα του) και μια μικρή ιστορία για τη φιλία δύο παιδιών, της δωδεκάχρονης Λιν από το Λιζάνγκ του Θιβέτ και του Γιάννη από την Αίγινα. Ακόμα τα παιδιά βρίσκουν οδηγίες για να φτιάχνουν τις δικές τους εικόνες με τον τρόπο του Μόραλη.

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

Γιατί η τέχνη είναι γεμάτη με γυμνούς; Ένα βιβλίο οδηγός για όλες τις μορφές τέχνης, από την αρχαιότητα, με τη ζωγραφική των σπηλαίων, μέχρι σήμερα, με τις εγκαταστάσεις από τεχνητά σύννεφα μέσα σε κλεισμένα περίεργα δωμάτια. Μα γιατί τόσα φρούτα; Τι είναι αυτό που βλέπω ακριβώς; Γιατί να ζωγραφίσει κάποιος τη θέα; Το βιβλίο αυτό ενθαρρύνει τους νεαρούς αναγνώστες να εκφράσουν άφοβα και τις πιο απλές ιστορίες πέρι τέχνης και να βρουν απαντήσεις, παραδείγματα και εν τέλει να νιώσουν ότι δεν είναι οι μόνοι που έχουν απορίες! Με την εξαιρετική επιλογή των έργων που έχει κάνει η συγγραφέας, δείχνει με ποιους τρόπους και μορφές τέχνης, η ίδια θεματολογία έχει απασχολήσει καλλιτέχνες από διαφορετικές εποχές και χώρες. Γραμμένο σε απλή γλώσσα με πολλές εικόνες έργων και πλούσιο περιεχόμενο, το βιβλίο αυτό μπορεί να διαβαστεί ξεκινώντας κανείς από την αρχή, από το τέλος ή αποσπασματικά. Το ενημερωτικό γλωσσάρι στο τέλος το καθιστά ένα βιβλίο εργαλείο για τον γονιό και τον δάσκαλο, αλλά κυρίως προάγει την αυτόνομη μάθηση του ίδιου του παιδιού.

Βιβλίο – οδηγός, εισαγωγικό στις εικαστικές τέχνες, οργανωμένο κατά θέματα. Το βιβλίο προτείνει στα παιδιά τρόπους παρατήρησης των έργων ώστε να οδηγηθούν στην απόλαυση της τέχνης.

Μια  σύντομη βιογραφία του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, γραμμένη με παραμυθικό τρόπο. «Για πάντα, ποτέ!» λέει ο μικρός Δομήνικος από την Κρήτη και ξεκινάει το μεγάλο του ταξίδι στη ζωγραφική και στον κόσμο στα μέσα του 16ου αιώνα. Περιέχονται δραστηριότητες με θέμα τον ζωγράφο και την εποχή του.

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ
ΜΕ ΕΜΠΝΕΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!